Henryk Sienkiewicz umieścił jedną z części trylogii o „Przygody Pana Michała” właśnie na stepach. Oglądając film, będący ekranizacją dzieła, słyszymy słowa piosenki: „W stepie szerokim, którego okiem nawet sokolim nie zmierzysz…”. W takich właśnie wysokich trawach mogli kryć się Tatarzy szykujący się do ataku.
W stepie szerokim (wczoraj, dziś już wąskim na Podolu) Zawilec narcyzowy odmiana podolska i pająk kwietnik Pod względem geologicznym znaczna część obszaru Województwa (tarnopolskiego) należy do tak zwanej płyty czarnomorskiej, rozciągającej się na olbrzymiej przestrzeni na północny zachód od Czarnego Morza.
W stepie szerokim Którego okiem Nawet sokolim nie zmierzysz Wstań unieś głowę Wsłuchaj się w słowa pieśni o małym rycerzu See also: JustSomeLyrics 27 Estelares 02-El corazon sobre todo Lyrics Lee Ryan In the morning Lyrics
Zrobiły się już nam dwudzieste, okrągłe Szybkie Wieści a więc na początek z okazji tego niebywałego święta kilka Spraw technicznych Zapytania o operację na Ukrainie u gugla zdechły już do poziomu sprzed operacji.
Zegarek dzwoni o rano. Patrzę - Igor jeszcze regularnie oddycha, więc chwytam szybko to brzęczydło i chowam pod kołdrę. Uf... nie słyszał. Pośpimy jeszcze, wyjedziemy później i tam gdzie zajedziemy tam będziemy. Ale mijają 2 minuty i Igor mówi: Lusi, trzeba wstawać. A ja na to: już? Dzwoniło? - cholerka mój podstęp się nie udał. O jesteśmy na rowerach. Widać, że zbierają się chmury burzowe. Jedzie się dobrze, jest prawie płasko. Zmienia się pejzaż - wjeżdżamy już w Krym stepowy. Spokojniej na drodze ale też sklepiki są rzadkością. Mijamy wioski, w których stoi kiosk z wodą i trzeba po nią przyjechać z baniaczkiem lub kankami. Zapach traw i ziół zmienił się w zapach krów ;-) Zatrzymujemy się po 35 km u jedynej spotkanej babci sprzedającej czereśnie. Kupujemy cały kilogram. Kuszą mnie również brzoskwinie. Kupuję 4 sztuki. Sok cieknie po rękach. A smak? Po prostu brzoskwiniowy! Nigdy nie jadłam tak pysznych brzoskwiń! Babcia pyta skąd jesteśmy. Mówi, że na Ukrainie żyje się ciężko: wszystko drogie a renta niziutka. Dorabia sobie sprzedając owoce swojej pracy ale mówi, że też ciężko bo od kilku lat zima jest lekka a w marcu kiedy wszystko ma pąki przychodzą mrozy. I dlatego plony już nie takie jak kiedyś. Po 20 minutach żegnamy babcię i jedziemy dalej. Stepy jak okiem sięgnąć. Mamy nawet swoją piosenkę: "w stepie szerokim, którego okiem nawet sokolim nie zmierzysz, wstań unieś głowę, popatrz na drogę, jadą dwa wielasipiedy..." Mamy dzisiaj przed sobą jeszcze ponad 50 km do przejechania. Igor wpada na pomysł by zrobić odpoczynek i dosuszyć pranie. Wyciągamy kurtki, spodnie, koszulki, rozkładamy na trawie i częściowo wieszamy na drzewach. Suszymy się niecałą godzinę. Jeszcze trzeba dętkę wymienić w przednim kole roweru Igora - dziwnie pękła jakby ktoś ją przeciął. Wieje wiatr - super bo przegnał burzowe chmury. Za chwilę cieszy nas to już mniej bo droga skręca i wiatr wieje nam prosto w twarze. Zaczyna się zła jazda - z górki nie da się jechać szybciej niż 30 km/h i to w pozycji całkowicie złożonej. Po płaskim max 15 km/h. I jeszcze to słońce cały czas pionowo nad nami. O godzinie wykończeni zjeżdżamy do miasta Saki. Jest to niewielkie miasteczko położone nad jeziorem Sakskim. Słynie ono z leczniczych błot, źródeł mineralnych i łagodnego klimatu. Już w czerwcu widać wielu kuracjuszy - wielu na wózkach lub z protezami. I Saki i Eupatoria jak żadne inne ukraińskie miasta są przystosowane dla osób na wózkach. Z j. Sakskiego masowo wydobywa się błoto a i tak go nie ubywa. Średnia głębokość wody w jeziorze to 1m, pod nią znajduje się ok. 3m warstwa błota, a pod nią jeszcze 1,5m warstwa soli. Wydobywaną sól już w XVII w. Tatarzy sprzedawali kupcom. W roku 1827 powstał tu pierwszy w carskiej Rosji zakład balneologiczny. Na ul. Kuriortnajej jemy pierwszy, porządny posiłek dzisiaj - Igor baraninę duszoną z warzywami i frytki, ja strogonowa i ziemniaki opiekane z czosnkiem. Oba dania są bardzo dobre i w końcu w normalnych cenach! Po godzinie Igor podejmuje decyzję, że jedziemy dalej. Nie jestem zadowolona, bo siły mam na wyczerpaniu. Ale to tylko 20 km - mówi Igor. Fakt, tylko że jest to bardzo ruchliwa droga, cały czas w ostrym słońcu i ciągle pod wiatr. Igor już od kilku kilometrów siedzi mi na kole. Nie chcę odwrotnie bo muszę się skupiać i uważać, a tak jadę swoim tempem i jest dobrze. Ale szczerze powiem, że jadę tylko siłą woli. Średnia z 19 km/h spada mi na ostatnich kilometrach do 14 km/h. Jedziemy mierzeją oddzielająca morze i jezioro - mnóstwo plażowiczów i samochodów.
P84bW. 272 489 248 139 261 431 61 86 365
w stepie szerokim którego okiem
