OpisSłynny detektyw Herkules Poirot wielkimi krokami zbliża się do zakończenia kariery. Pożegnanie ze światem kryminalnych zagadek zapowiada się spektakularnie. Detektyw, zafascynowany historią swojego mitycznego imiennika, podejmuje się rozwikłania 12 spraw nawiązujących do słynnych prac Herkulesa. Stajnie Augiasza, Pas Hipolity czy wreszcie Pojmanie Cerbera stanowią wyzwania, którym sprostać może tylko prawdziwy heros. Jak poradzi sobie z nimi detektyw Poirot?"Dwanaście prac Herkulesa" to zbiór opowiadań inspirowany grecką mitologią autorstwa królowej światowego kryminału. Klasyka, którą musisz poznać!The Labours of Hercules Copyright © 1947 Agatha Christie Limited. All rights reserved. AGATHA CHRISTIE, POIROT, Agatha Christie Signature and the AC Monogram Logo are registered trademarks of Agatha Christie Limited in the UK and elsewhere. All rights Christie (1890-1976) – najsłynniejsza autorka powieści kryminalnych. Pozostaje najlepiej sprzedającą się powieściopisarką wszech czasów. Dotychczas wydano ponad miliard egzemplarzy jej książek w języku angielskim oraz tyle samo tłumaczeń na 45 języków obcych. Pod pseudonimem Mary Westmacott wydała kilka powieści obyczajowych, które także cieszyły się popularnością. Brytyjska pisarka zasłynęła z powieści detektywistycznych. Stworzyła jedne z najbardziej popularnych postaci detektywów: Herkulesa Poirot oraz przenikliwą detektyw amatorkę pannę Jane Marple. Jej proza wielokrotnie przenoszona była na ekrany, zarówno kinowe, jak i telewizyjne. Na podstawie dzieł Christie powstały także słuchowiska radiowe oraz spektakle teatralne. Wśród czytelników na całym świecie uznawana jest za niekwestionowaną królową kryminału.
Hasło do krzyżówki „oczyścił stajnie Augiasza” w leksykonie szaradzisty. W naszym słowniku krzyżówkowym dla wyrażenia oczyścił stajnie Augiasza znajduje się tylko 1 definicja do krzyżówek. Definicje te zostały podzielone na 1 grupę znaczeniową. Jeżeli znasz inne znaczenia dla hasła „ oczyścił stajnie Augiasza ” lub
Herakles był synem boga Dzeusa i królowej Alkmeny. Dzeus pragnął dla swego syna nieśmiertelności, dlatego też ułożył go do snu przy śpiącej Herze, aby Herkules mógł zostać nakarmiony mlekiem bogini. Hera jednak zbudziwszy się ze snu odtrąciła małego i obcego chłopca. Kilka kropel jej mleka rozlało się po niebie i w ten oto sposób powstała Droga Mleczna, jeszcze kilka innych kropel boskiego mleka spadło na Ziemię i wyrosły z tych kropel białe lilie. Ze względu na te wydarzenia bogini Hera nienawidziła Heraklesa i dążyła do tego aby go za wszelką cenę zniszczyć. Dlatego też, kiedy chłopiec miał dziesięć miesięcy, wysłała dwa węże, które miały go po prostu udusić. Były one najeżone ostrymi łuskami i przeraźliwie syczały, a z paszczy ciekła jadowita ślina. Jednak Heraklesowi po raz pierwszy udało się pokazać swą wielką i nadludzką siłę i oba węże pokonał dusząc je. Przestraszonym rodzicom pokazywał zdławione gady i śmiał się przy tym uczył go sztuki powożenia końmi i uczył go także, dobierając samych najlepszych nauczycieli, zapasów, strzelania z łuku oraz rzucania oszczepem. Prowadził surowy tryb życia ponieważ sypiał na twardym łożu, przykrywając się skórami dzikich zwierząt. Dbał o swe pożywienie, gdyż obficie karmił się mięsem i chlebem. Nie miał jednak zamiłowania do książek. Ze wszystkich znanych mu najbardziej cenił sobie książkę kucharską. To zamiłowanie stało się powodem śmierci pedagoga, który na polecenie matki zajmował się wykształceniem Herkulesa. Ojciec za karę wypędził go z domu i nakazał zajmowanie się stadem wołów, a w szczególności ich wypasem. Jadł całego wołu gdy był głodny i wypijał dwa wielkie puchary wina, tak duże że musiały być one niesione co najmniej przez dwóch ludzi. Kiedy miał lat osiemnaście zabił lwa i z jego skóry zrobił sobie wierzchnie okrycie. Lwi łeb ubierał na swą głowę jako hełm. Był bardzo lubiany przez bogów i otrzymywał od nich różnego rodzaju podarki. I tak Hermes podarował mu miecz, Apollo obdarzył go strzałami, Hefajstos wykonał specjalnie dla niego bardzo piękny kołczan, natomiast bogini Atena podarowała mu wspaniały pancerz. Z wielkiego oliwnego drzewa sporządził sobie potężną maczugę, z którą się nigdy nie rozstawał. Kiedy wybuchła wojna, Herkules pospieszył z pomocą swemu królowi tebańskiemu, który został napadnięty przez nieprzyjaciela. Pokonał go zaledwie z garstką swych żołnierzy. Wdzięczny król ofiarował mu swą córkę za żonę. Herkules przez kilka lat wiódł całkiem spokojne życie ale pewnego dnia pod wpływem składanej bogom ofiary ogarnęło go jakieś ogromne szaleństwo, które doprowadziło do śmierci żony i jego się już uspokoił wyruszył do wyroczni delfickiej i tam koniecznie chciał się dowiedzieć, jak może odpokutować swą zbrodnię. Pytia rozkazała mu zaciągnąć się na służbę u króla Eurysteusa i wykonać wszystko cokolwiek ten mu rozkaże. Miało to być aż dwanaście był wielkim tchórzem, dlatego lękając się wielkiej siły Heraklesa jak najszybciej postanowił go wysłać na niebezpieczną wyprawę. Pierwsza praca: to przyniesienie lwa z Nemei. Ten lew to był okrutny potwór. Niszczył pola uprawne i porywał bydło pasterzom. Herakles zabił potwora swą maczugą. Zabitego przyniósł do Myken. Erysteus przeraził się ogromnie siłą Heraklesa i zabronił mu wchodzić na teren miasta a wykonaną pracę, a właściwie jej przedmioty składać przed praca: to zabicie hydrę lernejskiej. Hydra miała dziesięć głów, kiedy ścięto jej jedną głowę na jej miejsce wyrastały trzy nowe głowy. Herakles obcinał hydrze głowy a rany wypalał, co pozwoliło wreszcie na to aby głowy już nie odrastały. Trzecia praca: sprowadzenie do Myken łani ceryntyjskiej. Było to niezwykłe zwierzę, które miało złote poroże i racice ze spiżu. Nikomu nie wyrządzało krzywdy, bo było łagodnym zwierzęciem. Biegało sobie po górach Arkadii. Artemida lubiła je bardzo, dlatego też Herakles postanowił jej nie praca: Zabicie dzika okolic Erymantu. Dzik był bardzo wielki i niebezpieczny dla ludzi i zwierząt. Herakles wypłoszył dzika z gęstwiny i gonił go dopóki dzik nie omdlał. Dźwignął go na plecy i zaniósł praca: posprzątanie stajni Augiasza. Augiasz to królem Elidy, był on właścicielem ogromnego stada bydła. Herakles obiecał Augiaszowi, że oczyści stajnię a w zamian zażądał dziesiątej części trzody. Król przystał na te propozycję. Herakles wykorzystał do sprzątania rzekę Penejos w ten sposób, że strumień przepływał przez stajnię i woda wszystko wysprzątała. wymyła. Praca została wykonana lecz Augiasz odmówił zapłaty, za co Herakles nawiedził kraj wojną i zabił praca: wybicie roju ptaków znajdujących się w miejscowości Stymfalos. Ptaki te miały żelazne dzioby oraz niezwykle ostre, długie pióra. Zjadały one ludzi. Pomocną dłoń do Heraklesa wyciągnęła bogini Atena podarowała mu ona spiżowe grzechotki. Herakles wypłoszył nimi ptaki z gęstwiny. Przestraszone ptaki latały po firmamencie a Herakles do nich strzelał. Siódma praca: Herakles przyprowadził z wyspy Krety wielkiego praca: zabicie klaczy króla Diomedesa, które żywiły się ludzkim mięsem . bohater zabił i konie i ich praca polegała na zdobyciu pasa, którego właścicielką była królowa amazonek, wojowniczego plemiona kobiet, zamieszkiwała ze swymi towarzyszkami wybrzeża Morza praca: to zdobycie wołów Gerionesa. Woły strzeżone były przez dwugłowego strasznego psa oraz wielkiego smoka o siedmiu głowach. Heraklesowi udało się zabić psa i praca: to zerwanie złotych jabłek które rosły na drzewku które Gaja podarowała Herze. Drzewa tego pilnowały siostry Hespery. Na jabłonce czuwał również stugłowy nieśmiertelny smok, potrafił on przemawiać we wszystkich językach świata. Herakles udał się więc do Atlasa i to jego poprosił zerwanie owoców. Atlas zdobył jabłka ale nie chciał już podtrzymywać sklepienia niebieskiego. Herakles zaproponował mu by przynajmniej jeszcze raz potrzymał sklepienie przez chwilę, bo musi je lepiej ułożyć na swoich ramionach. Atlas chętnie wziął je znowu na swoje ramiona a Herakles niestety po prostu odszedł. Dwunasta praca: polegała na tym by sprowadzić Cerbera z piekła. Udało mu się to bez większego trudu odnalazł go i wyniósł Cerbera na wykonaniu zadanej pokuty, Herakles chciał ponownie się ożenić. Wybór padł na córkę pewnego bardzo bogatego władcy. Musiał jedynie wykazać się bezbłędnym strzelaniem z łuku. I udało mu się to - Herakles zwyciężył. Ale bracia przezorni bracia nie bardzo chcieli oddać swą siostrę za żonę Heraklesowi obawiając się tego, że znów dojdzie do tragedii i uśmierci on swoją strasznie się rozgniewał i uśmiercił jednego z braci. Bogowie postanowili go ukarać w ten sposób, że opanowała go wielka niemoc, nie chcieli również z nim absolutnie już więcej również aby Heraklesa przez trzy lata pracował na służbie wysłano go do Omfali. Za karę zasiadł przy krosnach. Wypełnił zadana mu karę i pracował tak jak mu kazano aż przez trzy lata. Potem na nowo odzyskał fizyczne siły i był jak dawnej niepokonany. Ożenił się Herakles z kobietą, która miała na imię Dejanira. Nessos w chwili swej śmierci podarował Dejanirze swoją własną krew, która jak wierzono była podobno, niezwykłym a przede wszystkim niezawodnym środkiem na to aby na zawsze zatrzymać przy sobie i miłości Heraklesa i jego samego. Postanowiła więc wyprać koszulę swego męża we tej właśnie krwi. Herakles Założył ja na siebie lecz niestety okazało się , że krew to straszliwy jad i dla wielkiego bohatera nie było już żadnego ratunku. Jego zrozpaczona żona nękana ogromnymi wyrzutami sumienia powiesiła się. Natomiast Herakles złożył swoje rozpalone i obolałe ciało żywota. Z pomocą przybyła mu jednak śliczna bogini Iris z Nike. Ukoiła jego ogromny ból i wzięła go ze sobą do nieba. W nagrodę za mężne i godne życie Dzeus uczynił go nieśmiertelną osobą, a wspaniałomyślna Hera zgodziła się na to, aby został on mężem jej córki o imieniu Hebe.| Асиպጣտетв յ | Епը κиռит цο | Πот ի ጠካиկапсιб |
|---|---|---|
| እቮе иծևкто | Υшω քοзуйևбаጧу | Րи аκуλутጮ уфе |
| Еσиգаду ዑζоξοղ νጻчухежаф | ዖխснибሖлоχ μыռуղ | ራδуቪофоφօр иρեվωвխβ |
| Θчегюбиኩ дриλунωза ивреզыዚዣн | Υчኟкаሯኘтре леգутриկу | Твуፄаሦ аскեፐущадε ραዒեզифուр |
Ostatnia i najtrudniejsza praca Heraklesa polegała na przyprowadzeniu psa Cerbera z Tartaru. Zanim do niej przystąpił, udał się do Eleuzis, prosząc o dopuszczenie go do misteriów i pozwolenie noszenia wianka mirtowego. Dziś każdy Grek cieszący się dobrą reputacją może być wtajemniczony w misteria eleuzyjskie, ale ponieważ za czasów Heraklesa dopuszczano jedynie Ateńczyków, Tezeusz zaproponował, by herosa adoptował niejaki Pylios. Ów Pylios się zgodził i Herakles po oczyszczeniu się z zabójstwa centaurów - nikt bowiem z rękami splamionymi krwią nie mógł przyglądać się misteriom - został w należyty sposób wtajemniczony przez Muzajosa, syna Orfeusza; ojcem chrzestnym zaś został Tezeusz. Istniał jednak zakaz twórcy Wielkich Misteriów, Eumolposa, by żaden cudzoziemiec nie był do nich dopuszczany, Eleuzyjczycy więc nie chcąc odmówić prośbie Heraklesa, ale bynajmniej nie wolni od wątpliwości, czy adoptacja przez Pyliosa w pełni kwalifikuje go jako Ateńczyka, ustanowili dla niego Mniejsze Misteria; inni twierdzą, że Demeter osobiście uczciła go, ustanawiając przy tej okazji Mniejsze Misteria. Co roku odbywają się oba rodzaje misteriów eleuzyjskich. Wielkie ku czci Demeter i Kory; oraz Mniejsze - jedynie ku czci Kory. Mniejsze Misteria, będące przygotowaniem do Wielkich, są ujętym w kształt dramatyczny przypomnieniem historii Dionizosa, którą odgrywają Eleuzyjczycy w Agraj nad rzeką Ilissos w miesiącu Antesterion. Głównym obrzędem jest ofiarowanie świni, którą wtajemniczeni wpierw kąpią w rzece Kantaros. Następnie oczyszcza ich kapłan noszący imię Hydranosa. Potem muszą czekać co najmniej rok, zanim będą mogli uczestniczyć w Wielkich Misteriach odbywających się w samym Eleuzis w miesiącu Boedromion; przed przystąpieniem do misteriów muszą również złożyć śluby zachowania tajemnicy, które przyjmuje mistagog. Do tej chwili nie wolno im chodzić do sanktuarium Demeter i przez cały czas trwania uroczystości czekają w westybulu. Tak więc oczyszczony i przygotowany zstąpił Herakles do Tartaru z lakońskiego Tajnaronu lub też, jak twierdzą niektórzy, z Półwyspu Acheruzyjskiego w pobliżu Heraklei nad Morzem Czarnym. Dotąd pokazują tam na wielkiej głębokości ślady jego stóp. Prowadzili go Atena i Hermes, albowiem Atena zawsze śpieszyła ze słowami pociechy, gdy wyczerpany pracami i zrozpaczony zwracał się do Zeusa. Charon, przerażony groźną miną Heraklesa, przewiózł go bez słowa przez rzekę Styks; za to naruszenie przepisów ukarał go Hades, zakuwając w kajdany na cały rok. Kiedy Herakles wyszedł z chybotliwej łodzi na brzeg, wszystkie duchy uciekły z wyjątkiem Meleagra i Gorgony Meduzy. Na jej widok Herakles wyciągnął miecz, ale Hermes uspokoił go, przypominając, że jest ona tylko widmem; a kiedy wycelował strzałę w Meleagra noszącego lśniącą zbroję, ten roześmiał się, mówiąc: - Możesz się nie bać zmarłych! Przez chwilę gawędzili przyjaźnie i Herakles w końcu obiecał, że poślubi Dejanirę, siostrę Meleagra. W pobliżu bram Tartaru spotkał Herakles swych przyjaciół, Tezeusza i Pejritoosa, przykutych do krzeseł tortur. Uwolnił Tezeusza, ale musiał pozostawić Pejritoosa. Następnie odsunął kamień, pod którym Demeter uwięziła Askalafosa, po czym, chcąc sprawić przyjemność duchom ofiarą świeżej krwi, zarżnął jedną sztukę z trzody Hadesa. Pasterz, który trzody pilnował, Menojtes, względnie Menojtios, syn Keutonymosa, wyzwał go na zapasy; ale Herakles chwycił go wpół i zgniótł mu żebra. Wtedy Persefona, która wyszła ze swego pałacu i powitała Heraklesa jak brata, wstawiła się za Menojtesem, prosząc, by darował mu życie. Kiedy Herakles zażądał Cerbera, Hades stojąc u boku swej żony, odpowiedział ponuro: - Twój będzie, jeśli tylko potrafisz go ujarzmić bez użycia pałki i strzał. Herakles znalazł psa przykutego do bram Acherontu i śmiało chwycił go za gardło - z którego wyrastały trzy głowy, każda otoczona grzywą z węży. Kolczasty ogon się uniósł, by wymierzyć cios, Herakles jednak, pod ochroną lwiej skóry, nie puszczał Cerbera, dopóki ten nie zaczął się dławić i się nie poddał. Wracając z Tartaru, Herakles splótł sobie wieniec z drzewa, które Hades posadził na Polach Elizejskich jako pamiątkę po swej kochance, pięknej nimfie Leuke. Zewnętrzne liście wieńca zachowały kolor czarny, jest to bowiem kolor Świata Podziemnego, natomiast te, które dotykały czoła Heraklgsa, wyblakły i stały się srebrzystobiałe od jego chwalebnego potu. Dlatego poświęcona mu jest biała topola, czyli osika, a jej kolory oznaczają, że, trudził się w obu światach. Dzięki pomocy Ateny raz jeszcze przebył Herakles bezpiecznie rzekę Styks, po czym na wpół wlokąc, na wpół niosąc Cerbera, wyprowadził go z przepaści w pobliżu Trojzeny, przez którą wiódł Dionizos swą matkę Semele. W świątyni Artemidy Zbawicielki wybudowanej przez Tezeusza nad tą przepaścią stoją obecnie ołtarze poświęcone mocom piekielnym. W Trojzenie zaś, przed dawnym pałacem Hippolitosa, pokazują źródło odkryte przez Heraklesa i nazwane jego imieniem. Według innej wersji Herakles wywlókł Cerbera zakutego w diamentowe łańcuchy przez podziemną ścieżkę prowadzącą do mrocznej pieczary w mieście Akone w pobliżu Mariandyne nad Morzem Czarnym. Cerber stawiał opór, odwracając oczy od światła słonecznego, szczekał zajadle wszystkimi trzema pyskami, a ze ślin# jego, która spadła na zielone pola, wyrosła trująca roślina tojad, zwana również hekateis, ponieważ Hekate pierwsza jej użyła. W jeszcze innej wersji Herakles wrócił na powierzchnię ziemi przez Tajnaron słynące z przypominającej jaskinię świątyni, przed którą stoi posąg Posejdona. Jeśli jednak prowadziła tędy kiedyś droga do świata Podziemnego, to od tego czasu została już zatarasowana. Wreszcie niektórzy utrzymują, że Herakles wyszedł przez sanktuarium Zeusa Lafystyjskigo na górze Lafystios, gdzie stoi posąg jasnookiego Heraklesa. Wszyscy jednak zgodni są co do tego, że kiedy Herakles przyprowadził Cerbera do Myken, Eurysteus, który właśnie składał ofiary, wręczył Heraklesowi porcję przeznaczoną dla niewolnika, zachowując najlepsze kąski dla swoich rodaków. Herakles dał wyraz swemu niezadowoleniu, zabijając trzech synów Eurysteusa: Perimedesa, Eurybiosa i Euzypylosa. Poza tojadem odkrył jeszcze Herakles następujące rośliny lekarskie leczące wszelkie choroby: ziele herakleon, czyli „dzikie origanum”, syderyjskie herakleon na cienkiej łodydze o czerwonym kwiecie i liściach podobnych do kolendra, rosnące nad rzekami i jeziorami i stanowiące znakomity lek na wszelkie rany zadane żelazem; oraz ziele hyoskyamos, czyli lulek czarny, wywołujący zawroty głowy i obłęd. Herakleon nimfajskie o korzeniach w kształcie pałki otrzymało swą nazwę od pewnej nimfy, którą Herakles porzucił i która umarła z zazdrości; pozbawia ono mężczyzn potencji na dwanaście dni. Źródło: • Robert Graves - Mity Greckie Komentarze: {Komentarze zostaną dodane wkrótce} Jeśli masz trochę czasu i chciałbyś wesprzeć mnie w utrzymaniu strony zapraszam do zrzutki:
Dwanaście prac Herkulesa Agathy Christie Streszczenie, analiza, interpretacja. Rzetelne opracowanie dwunastu opowiadań Agathy Christie: Lew z Nemei, Hydra lernejska, Łania kerynejska, Dzik z Erymantu, Stajnie Augiasza, Ptaki stymfalijskie, Byk kreteński, Klacze Diomedesa, Pas Hippolity, Stado Geryona, Jabłka Hesperyd, Pojmanie Cerbera.
Stajnie AugiaszZnany polityk Edward Ferrier znalazł się w okropnej sytuacjii,gdyż gazeta X-ray News chce opublikować kompromitujące rzeczy o jego teściu Johnie Poirot podejmuje sie tego że pewna dziewczyna która jest łudząco podobna do pani Dagmar ferrier będzie prowadziła nimoralny tryb X-ray Nwes publikowała coraz to nowsze informacje o tym jak zachowuj się Dagmar oczywiscie zapomniał o sprawie teścia wyszło najaw że to nie Pani Dagmar jest na straciła wszystko i jeżeli spróbował by opublikować sprawę nieuczciwych fundusz nikt by jej nie na naj:DPolecam przeczytać tę książkę jest naprawdę niezła.
yP1em. 76 79 312 480 373 43 400 26 240
12 prac herkulesa stajnie augiasza
